In Memoriam Wim Welling
Wij zijn diep getroffen door het onverwachte overlijden van Wim Welling. Hij overleed afgelopen vrijdag, 71 jaar oud. Een groot verlies voor zijn gezin en naasten, en ook voor D.E.S. Wim was meer dan 50 jaar verbonden met de muziekvereniging en was erebestuurslid.
Wim heeft een lange staat van dienst bij D.E.S. Hij begon in 1968 als slagwerker bij de Diekse vereniging waar zijn vader Mart een van de oprichters was. Wim was een hele goede muzikant en was allround slagwerker: bespeelde bekkens, grote en kleine trom en de pauken. Ook bij de legendarische promotie van D.E.S. naar Uitmuntendheid in 1983 deed Wim mee.
Na 3 jaar werd Wim bestuurslid. Omdat hij een goed technisch inzicht had, kreeg hij het instrumentbeheer in zijn portefeuille. Ook het beroemde standaardje met medailles voor steunende leden was van zijn hand. Voor D.E.S.-jubilea maakte hij speciale zaalversiering en met de stofjas aan monteerde Wim dan in zaal de Knots deze versiering.
Begin jaren zeventig haalde Wim in een rap tempo alle muziekdiploma’s en het instructeursdiploma. Hij ging aan de slag als instructeur bij de malletband in Nieuw-Dijk. Om beter voor de dag te komen bij gezamenlijke optredens met D.E.S. , zorgde hij dat er een gezamenlijke mars kwam voor afmars en defilé.
Onvergetelijk zijn de successen van D.E.S. op de taptoes in Didam. Dankzij de tomeloze inzet van Wim, zijn enorme creativiteit en gevoel voor show, werden wervelende en verrassende optredens in elkaar gezet. Er werd gedanst, er ging een muzikant de lucht in, en er werd zelfs muziek gemaakt met opgeblazen vuilniszakken. Allemaal ideeën van Wim.
Bij sommige optredens was Wim de tambour-maître. Hij was niet groot maar met duidelijke en strakke gebaren maakte hij zich goed zichtbaar voor het hele orkest. Hij straalde enthousiasme uit naar muzikanten en publiek en leidde het orkest vlot door de optredens heen.
Wim werd ook ingeschakeld voor advies bij looprepetities. Of het nu D.E.S. was, of ook met de schutterij erbij, luid en duidelijk en met humor gaf hij aan hoe hij het wilde hebben. Daarna werd er onder zijn leiding flink geoefend en rende hij soms langs de stoet om aanwijzingen te geven.
In 1999 stopte Wim als bestuurslid en muzikant. Hij werd benoemd tot erebestuurslid. Toch bleef hij nog altijd betrokken bij D.E.S. Vaak zagen we hem bij optredens langs de kant staan met een foto- of filmtoestel om prachtige plaatjes van de optocht te maken. Was er onderweg een pauze, dan kwam hij even een praatje maken of een mooi verhaal vertellen, en daar had hij dan zichtbaar plezier in.
Ook was hij bij concerten nog te zien. Niet als toeschouwer, maar altijd actief: opnames of foto’s maken. Ook fungeerde hij wel als regisseur en zorgde dat microfoons en verlichting op tijd aan en uit gingen. Tussendoor een duim omhoog naar de ladyspeaker dat het goed ging, dat was ook typisch Wim.
De laatste tijd tobde hij flink met zijn gezondheid. Net voor de zomerstop was er nog contact maar zijn overlijden kwam onverwacht. We waren er stil van. We hadden Wim nog mooie jaren gegund, maar het heeft niet zo mogen zijn.
We wensen zijn vrouw Hennie, dochter Rianne en schoonzoon Patrick, kleinkinderen Lucas en Nienke veel sterkte.
Wim, heel erg bedankt voor je enthousiasme, je grote inzet en je prachtige nalatenschap.
De trom is stilgevallen
wie slaat dan nog de maat?
De melodie klinkt echter door
zoals in ons hart geschreven staat………
